Θεοί και δαίμονες: Προσωπικά βιώματα του συγγραφέα συναντιούνται με τη γνώση στα θρανία, τη ζωή και τα βιβλία. Όλοι μαζί γίνονται ένα για να διηγηθούν ιστορίες από τη μεγάλη εθνική στιγμή του 1821 στον 21ο αιώνα. Ιστορίες γνωστές και άγνωστες, βολικές και άβολες, κανονικές και αταίριαστες.
Έτσι απλά να κάνει ο χρόνος στάση και να ξαναπαιχτεί εκείνη η σχολική παράσταση από τα χρόνια τα αθώα, τα μαθητικά. Μια παράσταση λιτή χωρίς κανέναν χορηγό, που φιλοδοξεί απλώς να είναι την εποχή της τρέντι μαζί παρέα. Μια σταντ απ κόμεντι και τράτζεντι και όλα του θεάτρου τα ωραία.
Η συνέχεια…επί της σκηνής του βιβλίου και ζήτω η Επανάσταση του ’21 και τα 200 χρόνια του ελεύθερου εθνικού μας βίου.
Το Θεοί και δαίμονες του Κ.Δ Κεντρωτή, είναι ένα μυθιστόρημα βγαλμένο από μια άλλη εποχή, που επιχειρεί να μας ταξιδέψει στα χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης του ’21. Μέσα στις σελίδες αυτού του βιβλίου, θα ανακαλύψουμε διάφορες πτυχές και περίεργες ιστορίες της εποχής εκείνης.
Το μυθιστόρημα, αποτελείται από 21 επιμέρους ιστορίες, που συνθέτουν μια εικόνα της Ελληνικής Επανάστασης λίγο διαφορετική από αυτήν που ξέρουμε, υπό το πρίσμα των προκλήσεων της σύγχρονης εποχής. Προσωπικά βιώματα και μνήμες αναμειγνύονται με τη γνώση στα θρανία, τη ζωή και τα βιβλία για να διηγηθούν ιστορίες από τη μεγάλη εθνική στιγμή του 1821 τον 21ο αιώνα.
Κάθε ιστορία αποτελεί ένα μοναδικό κείμενο, με τον δικό της μοναδικό τίτλο. Στην αρχή κάθε μιας από αυτές, ο αναγνώστης έχει την ευκαιρία να απολαύσει ένα μικρό απόσπασμα από τα ποιήματα του Γιάννη Ρίτσου, που καθιστά ακόμη πιο έντονο τον προβληματισμό του αναγνώστη για κάθε ιστορία.
Ένας από τους σπουδαιότερους και πολυγραφότατους ποιητές αυτού του έθνους, τα ποιήματα του οποίου προσδίδουν μια ιδιαίτερη αίγλη, στο συγκεκριμένο μυθιστόρημα. Ο ποιητής της Ρωμιοσύνης, μας συντροφεύει με τα ποιήματά του, τα οποία αγκαλιάζουν τρυφερά τις συναρπαστικές ιστορίες που μας διηγείται ο συγγραφέας Κ.Δ Κεντρωτης.
Τούτο το σπίτι, παρ τους νεκρούς του,
Δεν εννοεί να πεθάνει.
Επιμένει να ζει με τους νεκρούς του
να ζει απ’ τους νεκρούς του
να ζει απ’ τη βεβαιότητα του θανάτου του
και να νοικοκυρεύεται ακόμη τους νεκρούς του
σ’ ετοιμόρροπα κρεβάτια και ράφια.
– Γιάννης Ρίτσος, Η σονάτα του σεληνόφωτος