Πόσοι άνδρες με καρό πουκάμισο κυκλοφορούν γύρω μας και πόσες ακόμη γυναίκες με κόκκινο φόρεμα; Ίσως επίσης να έχουμε δειπνίσει σε κάποιο ταϊλανδο-κινεζο-βιετναμέζικο εστιατόριο. Ίσως και όχι. Αλλά όλοι μπορούμε έστω να αναγνωρίσουμε, αν όχι να ταυτιστούμε, με τις ταυτόχρονες, καταιγιστικές ιστορίες που συμβαίνουν γύρω και μέσα στο εστιατόριο «Χρυσός Δράκος».
Ο Ρόλαντ Σίμελπφενιχ στο έργο του, στηλιτεύει το πολύβουο τρέξιμό μας, στην ανάγκη μας για επιβίωση. Ταυτόχρονα όμως, αγγίζει με εν συναίσθηση τους ήρωές και τους ψυχογραφεί. Από την γραφή αυτή, δεν ξεφεύγουν το trafficking, η μετανάστευση, η μοναξιά, ο χρόνος, ο έρωτας, η απομόνωση, η σιωπηλή και μη, βία και οι ανθρώπινες σχέσεις .
Ο «Χρυσός Δράκος» που παρουσιάζεται στο Σύγχρονο Θέατρο είναι ένα βαθιά κοινωνικό-πολιτικό έργο και επί σκηνής, ο μαθημένος πια δυτικός μας κόσμος ,η Ευρώπη του σήμερα, και οι ζωές μας, τίθενται σε αμφισβήτηση.
Για να πετύχει τους σκοπούς του ο συγγραφέας χρησιμοποιεί μπόλικο χιούμορ. Τηγανητά νουντλς ρυζιού με αυγό, λαχανικά, κοτόπουλο και κάθε λογής μπαχαρικά.
Στα της παράστασης. Οι ερμηνείες πέντε ηθοποιών, με μοχλό το σώμα τους και τις φωνές τους μας παρασύρουν στο χώρο και στο χρόνο του «Χρυσού Δράκου» και στις μεταμορφώσεις τους.
Δεκαεπτά άνθρωποι ξετυλίγονται εύρυθμα και μας γεμίζουν συναισθήματα και ερωτηματικά. «Ποιοι θέλουμε πραγματικά να είμαστε ;», «Τι και αν ονειρευόμαστε;», «Τί συμβαίνει πράγματι γύρω μας ;» και τόσα ακόμη. Οι Δεκαεπτά αυτές καταιγιστικές ιστορίες, με έναν οξύμωρο τρόπο, μας καλούν να σταθούμε και να αφουγκραστούμε τις κραυγές τους. Πόσα πράγματα μπορούν να συμβούν σε μερικά μόνο πατώματα;
Η ιστορία ξεκινά. Καθίστε αναπαυτικά και δείτε τους πέντε μάγειρες στην κουζίνα του εστιατορίου. Ο ένας εξ’ αυτών, ένας παράνομος κινέζος μετανάστης υποφέρει από πονόδοντο και αναζητά ταξιδεύοντας την χαμένη του αδερφή. Νούμερο 83 Πατ Τάι Γκαί, καλώς ορίσατε στον «Χρυσό Δράκο».
Γιάννος Παπίλας