Στο βιβλίο του, Οι παίκτες, ο Marco Missiroli αφηγείται την ιστορία του Σάντρο και του Νάντο. Eνός γιού και ενός πατέρα που συναντιούνται στο τέλος σχεδόν του μονοπατιού της ζωής για τον δεύτερο. Ο γιος επιστρέφει στο πατρικό με αφορμή τα γενέθλια του χήρου πατέρα, αλλά και για να ξεφύγει από τα χρέη του εξαιτίας του εθισμού του στη χαρτοπαιξία.
Οι δυο άντρες αρχίζουν να «γνωρίζονται» από την αρχή και να δείχνουν δειλά την αγάπη του ενός για τον άλλον. Είναι τόσο διαφορετικοί και συνάμα ίδιοι: Ο πατέρας ήταν δεινός χορευτής και συμμετείχε με τη σύζυγό του σε χορευτικούς διαγωνισμούς με στόχο τη νίκη… Ο γιος, εθισμένος από παιδί με τον τζόγο, έχει στόχο τη νίκη, αλλά σε αυτή την περίπτωση η νίκη είναι πάντα φευγαλέα… Και οι δύο ήθελαν πάντα να κερδίζουν με οποιοδήποτε τίμημα. Τώρα, έφτασε η στιγμή να αναθεωρήσουν τη στάση τους προς τη ζωή.
Η μητέρα, αν και νεκρή, είναι πάντα παρούσα και αποτελεί πάντα τον συνδετικό κρίκο ανάμεσα στους δυο άντρες. Βλέπουμε πώς πατέρας και γιος χτίζουν σχεδόν από την αρχή τη σχέση τους, ενώ ο τελευταίος βγαίνει από τον μικρόκοσμό του που περιλάμβανε μόνο το «πράσινο» τραπέζι και στέκεται βράχος στο πλευρό του πατέρα μέχρι την ύστατη ώρα.
Ο συγγραφέας λιτά και χωρίς μελοδραματισμούς μιλά για τα μεγάλα και γκρεμισμένα όνειρα, για την αγάπη των γονιών και την υποστήριξή τους προς το παιδί μέχρι τέλους, για την αποτυχία σε επαγγελματικό και προσωπικό επίπεδο, αλλά και για τη φιλία.
Σε αυτό το συγκινητικό μυθιστόρημα θίγεται το πρόβλημα του εθισμού στα τυχερά παιχνίδια και το πώς η οικογένεια χειριζόταν το θέμα χωρίς εντάσεις και πάντα με υποστηρικτικό τρόπο. Επίσης, παρουσιάζεται με διακριτικότητα η ντροπή που νιώθει ο γιος για την επιστροφή του στο πατρικό στην ηλικία των 40, καθώς νιώθει ότι αυτό του αξίζει.
Η γραφή είναι κινηματογραφική και με γρήγορο ρυθμό. Ακόμα και η ίδια η πόλη και τα τοπία της εμφανίζονται τόσο γλαφυρά που ο αναγνώστης νιώθει ότι βρίσκεται εκεί. Κάθε χαρακτήρας περιγράφει αριστοτεχνικά το παρελθόν, τα όνειρα και τις επιθυμίες του, χωρίς να μετανιώνουν για οτιδήποτε καθώς η ζωή είναι από μόνη της ένα παιχνίδι. Ο ήρωας λυτρώνεται καθώς, ακόμα και μετά τον θάνατο του πατέρα νιώθει ότι δεν έχασε το στήριγμά του και ότι έχει, ίσως, μια δεύτερη ευκαιρία. Θα την αξιοποίησε άραγε;
Ο Μισσιρόλι έφτιαξε μια τρυφερή και νοσταλγική ιστορία για καθημερινούς ανθρώπους που χωρίς να πλατειάζει καταφέρνει να συγκινεί.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μίνωας