Η ζωή είναι σαν το τάβλι! Δεν έχουν σημασία οι ζαριές αλλά ο τρόπος που θα παίξεις!
Ένα εντελώς διαφορετικός χώρος, που δεν σε παραπέμπει σε σκηνή θεάτρου. Και όμως…εκεί μέσα παρακολούθησα μια πολύ όμορφη παράσταση. Ένας χώρος φιλόξενος, που σου δημιουργεί ένα αίσθημα οικειότητας και που νιώθεις άνετα μέσα σε αυτόν. Γιατί…γιατί είμαστε όλοι μια παρέα. Ο χώρος αυτός, βρίσκετε στα Πετράλωνα και ονομάζεται Προβάδικο. Είναι ένα καφενείο- ρακάδικο, όπου κάθε Δευτέρα και Τρίτη, μεταμορφώνεται στο δωμάτιο ενός σπιτιού στην εποχή της Χούντας. Το Τάβλι είναι μια κωμωδία χαρακτήρων, που αποδίδεται γλαφυρά η νεοελληνική πραγματικότητα και το ενδόμυχο όνειρο του νεοέλληνα «να πιάσει την καλή».
Ο Φώντας (Τρύφωνας Ζάχαρης) και ο Κόλιας (Ερρίκος Μηλιάρης) δύο φίλοι και κουνιάδοι, κάθονται στο σαλόνι του σπιτιού τους και συζητούν πως θα πιάσουν την καλή και θα γλιτώσουν από τη φτώχεια τους, παίζοντας μια παρτίδα τάβλι. Το σχέδιο, που όπως πάντα είναι καλά οργανωμένο, μας δείχνει όλο το νεοελληνικό όνειρο, που βασίζεται σε “μεγάλες ιδέες” απλών και λαϊκών ανθρώπων. Οι δυο ήρωές μας, ονειρεύονται να στήσουν μαζί μια κομπίνα, με στόχο τα μεγάλα κέρδη αλλά και την είσοδό τους στην καλή κοινωνία.
Το Τάβλι, είναι μια παράσταση απολαυστική , που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή από την αρχή ως το τέλος. Οι ερμηνείες των δυο ηθοποιών ήταν εξαιρετικές, αποδίδοντας τις αξίες και τα ιδανικά των ηρώων. Δύο χαρακτήρες αυθεντικοί, λαϊκοί, οικείοι και αναγνωρίσιμοι, δίνοντάς μας την εντύπωση ότι βρίσκονται παντού γύρω μας, συνοψίζουν την έννοια της νεοελληνικής φιλοσοφίας. Είναι ένα έργο προφητικό και για πάντα επίκαιρο, που πρωτοπαίχτηκε στη σκηνή του Θεάτρου Τέχνης του 1972, σε σκηνοθεσία του Καρόλου Κουν και πρωταγωνιστές τον Νικήτα Τσακίρογλου ως Φώντα και τον Γιάννη Μόρτζο ως Κόλια. Από τότε, ανεβαίνει συχνά στις θεατρικές σκηνές, γεγονός που καταδεικνύει την οξυδερκή ματιά του συγγραφέα στη νεοελληνική νοοτροπία.
Κατερίνα Ζάχαρη
Πληροφορίες για την παράσταση ΕΔΩ