Αντιλαμβάνομαι πολλές φορές ότι κάποια βιβλία, ενώ μπορεί να περιγράφουν τα ίδια ζητήματα ξανά και ξανά, έχουν τον δικό τους τρόπο να μεταφέρουν στον αναγνώστη συναισθήματα και σκέψεις. Έναν περίεργο βασικά τρόπο. Είναι σαν την καθηγήτρια των αρχαίων που είχα στο λύκειο. Μια χρονιά μαζί της και ένιωθα ότι τα αρχαία ήταν η δεύτερη γλώσσα μου. Μόνο που την επόμενη χρονιά, δεν ήθελα να κάνω το μάθημα αυτό γιατί μου έλειπε εκείνη. Οι σκέψεις μου μπορεί να καταλήξουν μπερδεμένες. Όσο μπερδεμένο ήταν το μυαλό μου καθώς διάβαζα Το φοβερό βιβλίο.
Οι πρωταγωνιστές του μαύροι με τραύματα ανεπανόρθωτα, κατάφεραν μέσα σε όλα να με μπερδέψουν. Είχε τον σκοπό του αυτό. Ίσως για τον συγκεκριμένο λόγο, το αγάπησα. Ο συγγραφέας, με φρέσκια γραφή, παρουσιάζει μια ιστορία για την ταυτότητά μας, που θα σε προβληματίσει αρκετά ώστε να θες να ξεδιαλύνει το τοπίο. Να δεις τι θέλει να σου πει. Και θα στο πει! Βαθιά ανθρώπινο και μοναδικό βιβλίο.
Μας μιλά, όπως θα έπρεπε να μιλούν όλα τα βιβλία του είδους. Να υπενθυμίζουν, ξανά και ξανά και ξανά, ότι χρειάζονται πολλοί αγώνες (δυστυχώς) για να εξαλειφθεί ο φυλετικός ρατσισμός. Καμία μορφή ρατσισμού δεν είναι θεμιτή, μην παρεξηγηθώ. Εμμένω στον φυλετικό ωστόσο, γιατι το βιβλίο αυτό μιλά για αυτό. Για να είμαι ακριβής, μιλά για πολλά. Ωστόσο, εκεί επικεντρώνεται.
Ίσως να το έχουμε δει αρκετά στη λογοτεχνία, ίσως και όχι. Ίσως να χρειάζονται ένα σωρό ακόμη βιβλία του είδους για να χτυπήσουν καμπανάκια σε όλα τα κεφάλια τούτου του κόσμου. Να εξαλειφθούν τα ηλίθια στερεότυπα, στα οποία είμαστε βουτηγμένοι. Από την άλλη, ίσως να μην διαβάζονται από αρκετούς ηλίθιους εγκεφάλους. Ίσως, εκείνοι που πρέπει να τα διαβάζουν, αυτή τη στιγμή να βρίσκονται σε μια θέση εξουσίας και να ξεχωρίζουν τις ζωές μας με βάση το χρώμα μας.
Ευφυέστατο και διαφορετικό! Διαβάστε το!