SMILE 2 | Κριτική Ταινίας

Ήταν 2022, όταν κυκλοφόρησε η ταινία SMILE με budget παραγωγής 17 εκατ. δολάρια. Στα ταμεία συγκέντρωσε πάνω από 200 εκατ. δολάρια και σύστησε στο κοινό μια νέα μορφή τρόμου. Σε εκείνη την ταινία, ένας δαίμονας στοιχειώνει το θύμα του μέσω ενός τραύματος που δημιουργείται από έναν ωμό θάνατο. Το θύμα δεν μπορεί να απαλλαγεί από αυτόν τον δαίμονα, αν δεν σκοτώσει ο ίδιος κάποιον/α μπροστά σε θεατές. Σήμερα, δυο χρόνια μετά, κυκλοφορεί στις αίθουσες το SMILE 2 (⭐⭐⭐).

Η Skye Riley (Naomi Scott) είναι μια διεθνής ποπ σταρ που επιστρέφει στην ενεργό δράση μετά από ένα διάλλειμα μηνών λόγω ενός δυστυχήματος που κόστισε την ζωή στο αγόρι και αρκετά προβλήματα υγείας στην ίδια. Λίγες μέρες πριν από την πρεμιέρα της παγκόσμιας περιοδείας της, γίνεται μάρτυρας μιας παράξενης αυτοκτονίας με αποτέλεσμα να κλονίζεται η (ήδη) ευαίσθητη ψυχολογία της. Όσες οι ώρες περνούν και η πίεση των προβών για την πρώτης της συναυλίας εντείνονται, η ίδια βιώνει παράξενες καταστάσεις που την φέρνουν στα όρια της.

Η ταινία έχει μια πολύ καλή εναρκτήρια σεκάνς όπου ολοκληρώνει ότι είχε μείνει αναπάντητο από την πρώτη ταινία. Έπειτα η ταινία επικεντρώνεται στην νέα πρωταγωνίστρια με τον σκηνοθέτη μέσω αυτής να προβάλει και να κριτικάρει όλο το τοξικό περιβάλλον της showbiz. Ο χαρακτήρας της Riley μπορεί να είναι η οποιαδήποτε star των ημερών μας που έπειτα από μια τραυματική, σωματική και ψυχολογική, εμπειρία προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της. Να επιβεβαιώσει το μύθο της αλλά και να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των θαυμαστών και του studio που την ”εμπορεύεται”. Παραπέμπει στην εμπορικότητα της Taylor Swift ή Ariana Grande, με το προβληματικό background της Britney Spears και την αντιμετώπιση της Amy Winehouse από γονείς και ειδήμονες του χώρου. Μέσα σε όλα αυτά, χωρίς να δίνει το χώρο που είχε στην πρώτη ταινία, βάζει και τον μεταφυσικό παράγοντα. Περισσότερο για να αναδείξει τις αδυναμίες στήριξης στο χώρο παρά για να τρομάξει το κοινό.

Άλλωστε το κοινό, έχει μάθει τα πάντα για το κακό της ταινίας από την πρώτη φορά. Εδώ είναι και το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν τα sequel. Πως μπορείς να προτείνεις κάτι νέο στο κοινό, χωρίς να επαναλάβεις όλα όσα ήδη ξέρει; Ο Parker Finn, στην μόλις δεύτερη ταινία μεγάλου μήκους και πρώτο του sequel, το καταφέρνει αυτό χωρίς όμως να αποφεύγει να πατήσει σε νάρκες που ίσως ενοχλήσουν τους γνώστες του είδους. Η ταινία καταλήγει να γίνεται αρκετά gore και φαντασιακή, κάτι που ίσως ενοχλήσει κάποιους θεατές. Όμως κρατάει ένα επίπεδο και σε σημεία είναι καλύτερη από την πρωτότυπη. Η Naomi Scott, η Jasmine του Aladdin του 2019, δίνει μια δυνατή και με αρκετές λεπτομέρειες ερμηνεία που αν δεν ήταν σε ταινία είδους, ίσως να μας απασχολούσε περισσότερο.

Σε ένα είδους που άνθισε έπειτα από την επιτυχία του It Follows, το Smile 2 έρχεται για να ισχυροποιήσει το μύθο του και να απαντήσει αν κάποια sequel είναι όντως καλύτερα από το πρωτότυπο.

Βασιλακόπουλος Χρήστος