Ο Ρεμί ντε φος, μέσα στην δεκαετία του ’90, γράφει το θεατρικό κείμενο Αποσύμπλεξη. Αυτό το έργο παρουσιάζεται στο θέατρο NOUS-Creative Space, σε σκηνοθεσία του Βασίλη Τριανταφύλλου και σε μετάφραση από την Έρση Βασιλικιώτη.
Στο έργο μια ομάδα ανθρώπων ζουν μέσα σε ένα σύγχρονο σύστημα, βασισμένο στο τύπο κτιρίου-φυλακής που σχεδιάστηκε από τον Άγγλο φιλόσοφο και κοινωνιολόγο Τζέρεμι Μπένθαμ το 1785, όπου βιώνουν μια περιορισμένη ιδιωτικότητα, πάντα αποδέκτες πληροφοριών αλλά ποτέ ουσιαστικής επικοινωνίας. Σε ένα σύστημα όπου το κύρος και η εξουσία αλλάζει τις σχέσεις εργασίας, τις σχέσεις με τα αφεντικά, τις κοινωνικές κατακτήσεις, τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας ή της ανεργίας και τις προεκτάσεις τους στις διαπροσωπικές σχέσεις, οι ήρωες μένουν εκτεθειμένοι συνεχώς και μόνοι να προσπαθούν να επιβιώσουν και να συνδεθούν με άλλους.
Όπως και στο έργο του George Orwell, 1984, που κυκλοφόρησε το ’49, έτσι και στο έργο Αποσύμπλεξη ο θεατρικός συγγραφέας διαπραγματεύεται δυστοπικές καταστάσεις που μοιάζει να επαληθεύονται χρόνια μετά και αυτόματα ότι έχει ειπωθεί γίνεται προφητεία για το αύριο. Όμως συχνά σε αυτά τα έργα υπάρχει ο κίνδυνος να χαθεί η ισορροπία και από το κλείσιμο του ματιού σε αυτό που έρχεται να μετατραπεί αυτόματα στον ανελέητο διδακτισμό από την σκηνή προς σε αυτούς που βρίσκονται στην πλατεία. Η επιβολή, δηλαδή, μιας διδαχής που ίσως περισσότερο απομονώνει αυτόν που ήδη αγνοεί κάτι ή απωθεί αυτόν που τα έχει ξανά ακούσει και χρειάζεται έναν άλλο τρόπο για να ενδιαφερθεί. Δυστυχώς, στην συγκεκριμένη παράσταση όλα λειτουργούν αρνητικά ως προς την πρόθεση που αρχικά έπρεπε να είχαν όσοι συμμετέχουν σε αυτό.
Η σκηνοθεσία του Τριανταφύλλου για την Αποσύμπλεξη είναι μια βαριά, στεγνή αποτύπωση όσων είναι γραμμένων χωρίς ποτέ πραγματικά να παίρνουν πραγματική ζωή και να καταλήγουν ως ένα μονόχρωμο, μονοδιάστατο συνέδριο ενός συγκεκριμένου σκληροπυρηνικού χώρου. Ένας ακατάσχετος βερμπαλισμός, μια ανούσια επανάληψη ιδεών και συσχετισμών που απομυζούν το κεντρικό στόχο της παράστασης και καταφέρνουν να δημιουργούν στο θεατή την ανάγκη να πατήσει το fast forward στην επόμενη σκηνή. Φυσικά, υπάρχουν στιγμές που ξεχωρίζουν μιας και τα μέλη του θιάσου έχουν αρετές αλλά όλα αυτά χάνονται σε ένα άστοχο συνολικά ανέβασμα.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι το θέατρο Nous-Creative Space δικαιώνει το όνομα του, αφού δίνει το χώρο και το χρόνο για να υλοποιηθούν ιδέες που κάπου αλλού ίσως να ήταν απαγορευτικές. Απλά κάποιες φορές οι ιδέες είναι καλύτερο να παραμένουν ως έχουν παρά να βρίσκουν το λάθος σκεύος για να υλοποιηθούν.
Βασιλακόπουλος Χρήστος
Για εισιτήρια εδώ.