Το Περιμένοντας τον Γκοντό του Σάμιουελ Μπέκετ είναι ένα από τα σημαντικότερα έργα του θεάτρου του παραλόγου και ανεβαίνει στο θέατρο Πόρτα με σκηνοθέτη τον Θωμά Μοσχόπουλο. Η παράσταση αντλεί έμπνευση από υπαρξιακές, μεταφυσικές και φιλοσοφικές ανησυχίες. Το στυλ απόδοσης έχει αρκετά χιουμοριστικά σημεία θυμίζοντας Τσάρλι Τσάπλιν. Οι χαρακτήρες, ο Βλαντιμίρ και ο Εστραγκόν, βρίσκονται σε μια ατέρμονη κατάσταση αναμονής για τον Γκοντό, μια φιγούρα που δεν εμφανίζεται ποτέ.
Αυτή η αναμονή είναι συμβολική της ανθρώπινης ύπαρξης: ζούμε προσδοκώντας ένα νόημα ή μια ανώτερη αλήθεια, αλλά αυτή δεν έρχεται ποτέ. Η ματαιότητα του εγχειρήματός τους αντικατοπτρίζει την αίσθηση του παραλόγου. Οι πράξεις των χαρακτήρων – η επανάληψη των ίδιων διαλόγων, οι μικρές ελπίδες που διαψεύδονται – αποτελούν μια αλληγορία για τη ζωή χωρίς απόλυτο σκοπό. Ωστόσο, όπως ο Σίσυφος στον μύθο του Καμύ, οι χαρακτήρες συνεχίζουν ακόμα και αν η προσπάθειά τους είναι μάταιη.
Το έργο, επίσης, ερευνά την ανθρώπινη ελευθερία και την αδυναμία δράσης. Ο Βλαντιμίρ και ο Εστραγκόν έχουν την ελευθερία να φύγουν, αλλά δεν το κάνουν ποτέ. Αντίθετα, επιλέγουν να περιμένουν δέσμιοι μιας ελπίδας που πιθανότατα είναι αυταπάτη. Οι χαρακτήρες του Μπέκετ ανίκανοι να αντιμετωπίσουν την ευθύνη της επιλογής, παραμένουν παθητικοί. Η κατάσταση αυτή αντικατοπτρίζει την κακή πίστη, όπου οι άνθρωποι αποφεύγουν να αποδεχθούν την ελευθερία τους προτιμώντας να παραμείνουν “αιχμάλωτοι” ψευδαισθήσεων.
Ο Γκοντό μπορεί να ερμηνευθεί ποικιλοτρόπως: ως Θεός, ως νόημα, ως σωτηρία ή ως ελπίδα. Η απουσία του είναι κρίσιμη. Υπενθυμίζει την απουσία ενός αντικειμενικού νοήματος στη ζωή. Στον υπαρξισμό η ζωή δεν έχει προδιαγεγραμμένο σκοπό· εμείς οι ίδιοι καλούμαστε να δημιουργήσουμε το νόημά της. Η αναμονή του Γκοντό αντικατοπτρίζει την τάση του ανθρώπου να εξαρτάται από εξωτερικές δυνάμεις. Ωστόσο, το έργο δεν προσφέρει καμία λύση αφήνοντας το ερώτημα ανοικτό: πρέπει να περιμένουμε ή να δράσουμε;
Παρόλο που η αναμονή είναι μάταιη, οι χαρακτήρες συνεχίζουν. Αυτή η επιμονή τους να περιμένουν τον Γκοντό, έστω και αν δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι θα έρθει, αντανακλά τη βαθιά ανθρώπινη ανάγκη για ελπίδα. Θα περιγράφαμε αυτή την επιμονή ως πράξη εξέγερσης απέναντι στα αδιέξοδα. Ακόμα και αν η ζωή δεν έχει νόημα, η ίδια η πράξη του να συνεχίζεις μπορεί να είναι μια μορφή νοήματος.
Παίζουν: Πάνος Παπαδόπουλος, Τάσος Ροδοβίτης, Γιάννης Σαμψαλάκης, Γιάννης Βαρβαρέσος, Πέτρος Δημοτάκης
Περιμένοντας τον Γκοντό – Θέατρο Πόρτα https://www.more.com/theater/perimenontas-ton-gkonto/
Χριστίνα Χανιώτου– Dreama Project