Είδα τη θεατρική παράσταση Πλάσματα του Θεού – Υπόθεση Παπέν σε σκηνοθεσία του Πέτρου Νάκου. Αποτυπώνει μια καθηλωτική προσέγγιση της γνωστής υπόθεσης των αδερφών Παπέν, που συγκλόνισε τη Γαλλία στις αρχές του 20ού αιώνα. Οι αδερφές Κριστίν και Λέα Παπέν, δύο οικιακές βοηθοί, έμειναν στην ιστορία για το αποτρόπαιο έγκλημα που διέπραξαν το 1933, όταν δολοφόνησαν βάναυσα τις εργοδότριες τους, μητέρα και κόρη, σε μια υπόθεση που πυροδότησε έντονα κοινωνικά, ψυχολογικά και πολιτικά ερωτήματα.
Ο Πέτρος Νάκος προσεγγίζει αυτό το θέμα με έντονη θεατρική ατμόσφαιρα και εμβάθυνση στους χαρακτήρες, αναδεικνύοντας όχι μόνο την τραγικότητα της πράξης, αλλά και τα βαθύτερα αίτια που οδήγησαν σε αυτό το αποτρόπαιο γεγονός. Η παράσταση εστιάζει στις συνθήκες καταπίεσης και αποξένωσης που βίωναν οι αδερφές, οι οποίες ζούσαν κάτω από αυστηρούς κανόνες εξουσίας και ιεραρχίας.
Μέσα από την καθημερινή τους επαφή με τις εργοδότριες τους, οι αδερφές έζησαν μια ζωή χωρίς καμία προσωπική ελευθερία, με μοναδικό τους δεσμό η μία την άλλη. Αυτό είχαν μάθει ωστόσο να κάνουν ακόμη κι όταν ζούσαν με τις καλόγριες, οι οποίες καθώς φαίνεται τους φέρονταν με χειρότερο τρόπο από ότι οι εργοδότριες τους.
Το έργο επιδιώκει να φωτίσει την ψυχολογία των χαρακτήρων, αναδεικνύοντας τη σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης ψυχής. Χρησιμοποιώντας έντονα εκφραστικά μέσα, όπως το σκηνικό και τον φωτισμό, δημιουργεί μια ατμόσφαιρα που παραπέμπει στο κλειστοφοβικό περιβάλλον στο οποίο ζούσαν οι Παπέν.
Αισθανόμουν την ένταση και το ψυχικό βάρος που κουβαλούσαν οι ηρωίδες. Οι ερμηνείες τους καταφέρνουν να προκαλέσουν μια σειρά από συναισθήματα, από τη συμπάθεια μέχρι τον τρόμο, καθώς με οδήγησαν σταδιακά στην κατανόηση του εγκλήματος μέσα από την τραγική τους φιγούρα.
Η παράσταση δεν εστιάζει μόνο στο ίδιο το έγκλημα, αλλά και στη σχέση των δύο γυναικών, την έντονη αλληλεξάρτησή τους και τη σταδιακή αποδόμηση της λογικής τους. Μια απορία γεννάται στο μυαλό μου από όταν είδα την παράσταση: Είναι τα «πλάσματα του Θεού», όπως χαρακτηρίζονται οι Παπέν, το προϊόν της κοινωνίας που τους περιβάλλει, ή υπήρχε μια εσωτερική τάση για βία που απλώς βρήκε έκφραση υπό τις κατάλληλες συνθήκες;
Όποια κι αν είναι η απάντηση, η παράσταση αξίζει την προσοχή σας.
Σέρυ Μπέντο
https://www.more.com/theater/plasmata-tou-theou-ypothesi-papen/