Η παράσταση Ήταν όλοι τους παιδιά μου, βασισμένη στο συγκλονιστικό έργο του Άρθουρ Μίλλερ, παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία Γιώργου Νανούρη. Το έργο, συνεχίζει να συγκινεί και να προβληματίζει, καθώς θέτει διαχρονικά ερωτήματα για την απληστία, τη θυσία, και την ευθύνη.
Βασισμένο σε μια πραγματική ιστορία, το έργο εξετάζει την ηθική και κοινωνική κατάπτωση μιας οικογένειας, που συνθλίβεται κάτω από το βάρος των δικών της επιλογών. Ο Νανούρης τοποθετεί το ανθρώπινο στοιχείο στο κέντρο της αφήγησης, αναδεικνύοντας την ψυχή των χαρακτήρων μέσα από λιτές και γεμάτες ένταση σκηνές.
Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από τον Τζο Κέλερ, έναν πατέρα που κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου αποφασίζει να πουλήσει ελαττωματικά εξαρτήματα αεροσκαφών, οδηγώντας στην τραγική απώλεια πολλών ζωών. Όταν το σκοτεινό μυστικό του αποκαλύπτεται, οι συνέπειες για την οικογένειά του είναι καταστροφικές.
Αυτό που εντυπωσιάζει ιδιαίτερα στην παράσταση Ήταν όλοι τους παιδιά μου είναι η έμφαση στις λεπτές αντιθέσεις. Ο Μίλλερ αντιπαραβάλλει την οικογενειακή γαλήνη με την κοινωνική ευθύνη, θέτοντας το ερώτημα: Μπορεί η ατομική ευτυχία να έρχεται εις βάρος του συλλογικού καλού; Στη σκηνική απόδοση του Νανούρη, αυτές οι αντιθέσεις γίνονται ακόμα πιο εμφανείς μέσω της υποβλητικής ατμόσφαιρας και των καθηλωτικών ερμηνειών.
Το έργο, αν και γραμμένο σε μια περίοδο που οι πληγές του πολέμου ήταν ακόμη νωπές, αποδεικνύεται τραγικά επίκαιρο. Σήμερα, σε μια εποχή που η απληστία και η εμμονή με το κέρδος εξακολουθούν να κυριαρχούν, τα μηνύματα του Μίλλερ ηχούν δυνατά: η θυσία των ηθικών αξιών για την απόκτηση πλούτου και εξουσίας μπορεί να οδηγήσει όχι μόνο στην ατομική αλλά και στην κοινωνική καταστροφή.
Αυτό που ξεχωρίζει στην παράσταση Ήταν όλοι τους παιδιά μου είναι η ικανότητα του Γιώργου Νανούρη να δώσει νέα πνοή σε ένα κλασικό έργο, συνδέοντάς το με το σήμερα. Η σκηνοθεσία του φωτίζει τις λεπτές ψυχολογικές διακυμάνσεις των χαρακτήρων, αποκαλύπτοντας το βάθος και την πολυπλοκότητά τους. Μέσα από λιτές, αλλά γεμάτες ένταση σκηνές, οι ήρωες παρουσιάζονται όχι μόνο ως θύτες ή θύματα, αλλά ως άνθρωποι εγκλωβισμένοι σε ηθικά διλήμματα που συνεχίζουν να μας απασχολούν.
Η παράσταση προσκαλεί το κοινό να αναλογιστεί τις δικές του ευθύνες, τις δικές του επιλογές. Και ίσως, αυτό να είναι το μεγαλύτερο δώρο του Μίλλερ: μας θυμίζει ότι όλοι έχουμε το καθήκον να θέτουμε το γενικό καλό πάνω από το προσωπικό συμφέρον, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να κάνουμε δύσκολες θυσίες.
https://www.more.com/theater/itan-oloi-tous-paidia-mou-1/