Είναι η φυγή η λύση; Είναι η επιστροφή η (προσωπική) εξιλέωση; Ο Κωνσταντίνος Βασιλακόπουλος σκηνοθετεί την παράσταση Outro, και φαίνεται ότι προσπαθεί – εν μέρει – να απαντήσει σε αυτό το υπαρξιακό δίλημμα. Μια καθηλωτική παράσταση. Ένα υπαρξιακό δράμα γεμάτο από τον σουρεαλισμό εκείνο που συνοδεύει την αμηχανία και την αποστασιοποίηση, ιδιαίτερα μεταξύ των μελών μιας μη λειτουργικής οικογένειας.
Τι είμαστε; Τι θα θέλαμε να είμαστε; Ποια είναι η ιδανική οικογένεια;
Μέσα σε ένα περίεργα διαμορφωμένο σκηνικό, οι θεατές καλούνται να συμμετάσχουν ενεργά στην εμπειρία. Ανάλογα με το πού θα επιλέξουν να καθίσουν, η οπτική τους του σπιτιού και των χαρακτήρων διαφοροποιείται, προσφέροντας μια μοναδική διάσταση στην αφήγηση. Πέντε ηθοποιοί (Γιώτα Φέστα, Γιώργος Καραμίχος, Σταύρος Λιλικάκης, Ιφιγένεια Βαρελά, Αμαλία Μπαμπλέκη) εναλλάσσουν – υπέροχα – τα σώματά τους μεταξύ δράσης και στασιμότητας, δημιουργώντας έναν κόσμο όπου οι εσωτερικές τους μάχες γίνονται ορατές.
Βλέπεις και ακούς ταυτόχρονα. Πού είναι το κάτι διαφορετικό; Και εκεί έρχεται να συμπληρώσει και να απογειώσει τις ερμηνείες ο Στέλιος Παπαρδέλας με την κάμερά του. Σαν να ακολουθεί τις σκέψεις μας, κάνει ζουμ στα σημεία που επιθυμούμε να δούμε ή, αντίθετα, να αγνοήσουμε. Αυτή η κίνηση μεταξύ κοντινών πλάνων και ευρύτερων καδραρισμάτων προσφέρει στους θεατές την ελευθερία να εστιάσουν στις λεπτομέρειες που συνθέτουν την ανθρώπινη εμπειρία.
Η σκηνική διάταξη, σε συνδυασμό με το video wall που παρουσιάζει ζωντανά πλάνα, μετατρέπει την παράσταση σε έναν διαρκή διάλογο ανάμεσα στην πραγματικότητα και την απεικόνισή της. Κάθε ιστορία έχει τις πλευρές και τις λεπτομέρειές της, όμως το Outro ξεπερνά την απλή θεατρική παράσταση. Λειτουργεί ως κλειδαρότρυπα – άλλοτε μικρή και άλλοτε τεράστια – που μας επιτρέπει να κρυφοκοιτάξουμε τη ζωή των άλλων, προτού τελικά βυθιστούμε στη μοναξιά μας.
Είναι μια εξερεύνηση των εσωτερικών μας φόβων και επιθυμιών, ένα κάλεσμα να αναλογιστούμε την ταυτότητά μας και τη θέση μας στον κόσμο. Μέσα από την αλληλεπίδραση και την οπτική ποικιλία, η παράσταση καλεί το κοινό να γίνει μέρος αυτής της υπαρξιακής αναζήτησης, ενώ παράλληλα προσφέρει ένα ανατρεπτικό σχόλιο για την έννοια της οικογένειας και τις σχέσεις που μας καθορίζουν.
Συλβάνα Παπαϊωάννου