Η αυτοβιογραφία του Philip Glass, Λέξεις χωρίς μουσική, που κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Ροπή σε μετάφραση της Αφροδίτης Γεωργαλιού, αποτελεί μια αποκαλυπτική ματιά στη ζωή και το έργο ενός από τους σημαντικότερους συνθέτες της εποχής μας. Το βιβλίο, μακριά από τυπικές χρονολογικές εξιστορήσεις, αναδεικνύει το πολυδιάστατο πνεύμα του Glass, την αδιάκοπη καλλιτεχνική του αναζήτηση και τον τρόπο με τον οποίο συνδύασε τη ζωή και την τέχνη.
Ο Glass ξεκινά την αφήγησή του από την παιδική του ηλικία στη Βαλτιμόρη, όπου μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον γεμάτο μουσική χάρη στο δισκοπωλείο του πατέρα του. Η αφήγηση εξελίσσεται φυσικά, περνώντας από τα χρόνια των σπουδών του στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο και στο Juilliard, έως τις εμπειρίες του στη Γαλλία κοντά στη θρυλική δασκάλα Nadia Boulanger και την καθοριστική του συνεργασία με τον Ravi Shankar. Ο αναγνώστης βιώνει μαζί του τις προκλήσεις και τις απογοητεύσεις μιας δύσκολης αρχής, καθώς ο Glass πάλευε να συνδυάσει την τέχνη του με πρακτικές δουλειές, όπως του ταξιτζή και του υδραυλικού.
Η μουσική του Glass, με το χαρακτηριστικό μινιμαλιστικό ύφος της, αντιμετωπίστηκε αρχικά με δυσπιστία από την παραδοσιακή μουσική κοινότητα. Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου, ο συνθέτης αποκαλύπτει τις πνευματικές και καλλιτεχνικές επιρροές που τον οδήγησαν σε αυτό το ύφος. Από την ινδική μουσική του Ravi Shankar έως τις διδασκαλίες της Boulanger, ο Glass παρουσιάζει τη μουσική του όχι ως μια αφηρημένη σύνθεση ήχων, αλλά ως μια αντανάκλαση της ζωής και της κοσμοθεωρίας του. Έργα όπως το Einstein on the Beach και το Koyaanisqatsi περιγράφονται όχι μόνο ως καλλιτεχνικά δημιουργήματα, αλλά και ως προσωπικές καταθέσεις.
Το βιβλίο μιλά και για δύο από τις συζύγους του, τους φίλους του, αλλά και τις προσωπικές απώλειες, ενώ αναδεικνύει ιστορικές περιόδους, όπως η εποχή της τζαζ και το Woodstock. Ωστόσο, το επίκεντρο παραμένει πάντα η μουσική του.
Η μουσική δεν ήταν πλέον μια μεταφορά για τον αληθινό κόσμο που βρισκόταν κάπου εκεί έξω. Συνέβαινε πια το αντίθετο. Η μεταφορά ήταν το “εκεί έξω” και η αλήθεια ήταν, και είναι μέχρι σήμερα, η μουσική.