Πρώτη μου επαφή με τη συγγραφέα, Elif Shafak, κι είναι η αλήθεια πως δηλώνω γοητευμένη και αρκετά προβληματισμενη. Το βιβλίο, Οι Τρεις Κόρες της Εύας, κινείται ανάμεσα στο παρελθόν (δεκαετία του 80-2002), στα νεανικά χρόνια της μουσουλμάνας πρωταγωνιστριας και στο παρόν (2016), όπου έχει πλέον κάνει οικογένεια.
Πρόκειται για ένα βιβλίο που μιλάει για την πίστη, τον έρωτα, τη φιλία, το ρατσισμό, την αμφισβήτηση κ.α. Παρατηρούμε πώς οι άνθρωποι της Ανατολής βλέπουν εμάς, τους ανθρώπους της Δύσης. Αλλά και το ανάποδο. Ποια είναι η θέση της γυναίκας στην Ανατολη. Και ποσο πολυ διαχωριζεται απο τον άντρα. Ακόμα, η θρησκεία είναι μια από τις πιο συχνές αφορμές για να ξεσπάσουν ρατσιστικές συμπεριφορές.
Ο φανατισμός ή η αθεΐα είναι τα δύο άκρα. Τι συμβαίνει όμως με αυτούς που βρίσκονται στη μέση και αμφισβητούν τα παντα; Υποστηρίζουν απόψεις και των μεν και των δε… Ακροβατουν σε ένα σκοινί πάνω από το κενό και φοβουνται διαρκώς την πτώση;
Οι τρεις κόρες της Εύας δεν είναι ένα εύκολο βιβλίο. Είναι ένα βιβλίο που χρειάζεται τον χρόνο μας. Και προτείνω να του τον δώσετε… Ένα βιβλίο που προσπαθεί να μας αφυπνίσει… Προσπαθεί να μας κάνει να δούμε τον εαυτό μας μέσω των άλλων, αλλά και να δούμε τους άλλους οπως είναι πραγματικά.. Ανεξάρτητα απο το αν φοράνε μαντίλα ή όχι. Από το αν δεν πιστεύουν πουθενά ή έχουν τη θρησκεία στη ζωή τους. Από το αν προτιμανε το αντιθετο φύλο ή όχι.
Να δούμε τους ανθρώπους μακριά από τα στερεότυπα… Γυμνούς, όπως είναι μέσα τους. Η αμφισβήτηση, η περιέργεια, η συλλογή, η επεξεργασία και η ανταλλαγή αποψεων κάνουν καλό… Η απάθεια, όμως, πολλές φορές όχι..
Αχ αλήθεια, νομίζω ότι όσα και να γράψω δεν φτάνουν… Και όσο περνάνε οι μέρες και θα “κάθεται” μέσα μου τόσο περισσότερα θα έχω να πω… Απλά αναζητήστε το!