Το βιβλίο Φρανκενστάιν το είχα δανειστεί από την βιβλιοθήκη του φροντιστηρίου των αγγλικών όταν ήμουν μικρή. Νομίζω ότι ήταν διασκευή, τώρα που το σκέφτομαι, γιατί παραήταν μικρό. Ένιγουεϊ (όπως έμαθα να λέω στο εν λόγω φροντιστήριο), είπα να το διαβάσω και τώρα που είμαι λίγο λιγότερο μικρή από τότε.
Θεωρώ ότι η ιστορία του Φρανκενστάιν (του βιβλίου) και η ιστορία του Φρανκενστάιν (του δημιουργού) και η ιστορία του Φρανκενστάιν (του τέρατος -ξέρω ξέρω, Φρανκενστάιν δεν είναι το όνομα του τέρατος αλλά γουατέβερ-) είναι τόσο πολύ ενδιαφέρουσες.
Η Σέλλεϋ κατάφερε να γράψει ένα μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας στις αρχές του 19ου αιώνα και το έκανε τόσο μα τόσο καλά. Η γραφή της είναι πολύ λιτή και στρωτή και η μετάφραση της Ροζίτας Σώκου με εξέπληξε ευχάριστα.
Πέρα από τον τρόπο γραφής της, όμως, και την προχωρημένη της σκέψη, που αν το καλοσκεφτεί κανείς έχει επιστημονική βάση (βλέπε μεταμοσχεύσεις, απινιδωτές κουτουλού), αυτό που με εντυπωσίασε ιδιαίτερα στο βιβλίο ήταν η λεπτή γραμμή ανάμεσα στο τι είναι ηθικό και τι ανήθικο.
Ο Φρανκενστάιν, πάνω στον παροξυσμό του και εξαιτίας της περιέργειας του για την επιστήμη του (και ίσως και της έπαρσής του) εμφυσύει ζωή σε ένα πλάσμα που από την πρώτη στιγμή απαρνείται και εγκαταλείπει. Αυτό το πλάσμα είναι, στην ουσία όμως, ένα άβουλο ον με τερατώδη μορφή που ο χαρακτήρας και η προσωπικότητα του διαμορφώνεται βάσει των εμπειριών του. Μπορεί ο Φρανκενστάιν να μην είχε κακές προθέσεις αλλά δεν ευθύνεται αυτός για το δημιούργημα του; Και απ’ την άλλη, το Τέρας έχει πλέον τις χειρότερες προθέσεις αλλά μήπως δεν θα τις είχε αν η ζωή του είχε διαφορετικό ξεκίνημα;
Αν δεν υπήρχαν οι τελευταίες παράγραφοι θα μπορούσε κανείς να αναρωτηθεί αν η ιστορία που διηγείται ο Φρανκενστάιν στον Γουόλτον είναι πραγματική ή αποκύημα της αρρωστημένης φαντασίας του. Μου άρεσαν αυτές οι τελευταίες παράγραφοι γιατί δίνουν και μια διαφορετική οπτική γωνία, αλλά θα μου άρεσε και αν έλειπαν γιατί τότε θα αποφάσιζα εγώ τι είναι αλήθεια και τι όχι! Έχω κι εγώ τα θεματάκια μου!
Ανδριάνα
ΠιΕς: Η Σέλλεϋ έγραψε αυτό το βιβλίο μετά από ένα μεγάλο διάστημα που απείχε από την συγγραφή γιατί δεν είχε χρόνο λόγω των οικογενειακών της υποχρεώσεων.
ΠιΕς ένα½: Η Σέλλεϋ έγραψε αυτό το βιβλίο στα 19 της.
ΠιΕς ένα¾: Εγώ στα δωδέκατα 23 μου, δεν νιώθω πολύ καλά!
ΠιΕς δύο: Πόσο σπούκι το κεφάλι χωρίς δέρμα;
ΠιΕς δύο½: Φανταστείτε να είστε ο Φρανκενστάιν και να το συναρμολογείτε!
Το βιβλίο Φρανκενστάιν κυκλοφορεί σε νέα έκδοση από τις εκδόσεις Κάκτος.