Ο εκδοτικός «πλουραλισμός» είναι βασικό συστατικό μιας υγιούς αναγνωστικής εμπειρίας. Ένα αυτοβιογραφικό δοκίμιο που μέσα στην πρώτη παράγραφο γράφει: […] την πρώτη φορά που με παίρνεις από κώλο, με το πρόσωπο μου κολλημένο στο τσιμεντένιο πάτωμα […], είναι ένα μεταφραστικό στοίχημα. Και παραμένει, όσο γυρνούν οι σελίδες και το φύλο και η σεξουαλικότητα προσπαθούν να εκφραστούν μέσα από λέξεις που, μπορεί και να μην αρκούν.
Μα, θα πει κανείς, βρισκόμαστε στο 2021, ο μύθος των Αργοναυτών έχει αποδομηθεί, ο καθένας μπορεί να ταξιδέψει μέσα σε ένα σώμα που συνεχώς αλλάζει, μεταβάλλεται, μετακατασκευάζεται. Μπορεί;
Οι αλήθειες δεν είναι καθολικές. Σε κάθε άτομο κάποιες αλήθειες κουμπώνουν καλύτερα. Οι εκδόσεις Αντίποδες συστήνουν την Maggie Nelson στο ελληνικό κοινό, μέσα από την υπέροχη μετάφραση της Μαρίας Φακίνου. Και η αλήθεια της, ήρθε να κουμπώσει επάνω μου, αναγνωστικά και όχι μόνο.
Οι Αργοναύτες είναι ένα συνονθύλευμα κειμένων-σκέψεων που λαχταράς να κόψεις και να ράψεις, να συνθέσεις, με έναν μαρκαδόρο να γεμίσεις τις σελίδες με black out ποίηση. Ο τρόπος που διαχειρίζεται η διακειμενικότητα μέσα στο βιβλίο, προσωπικά μου ταιριάζει. Με κάνει να αναρωτιέμαι τι προηγείται, η σκέψη ή η παράθεση.
Η Maggie Nelson κάνει έναν διάλογο με τον εαυτό της, μέσα από μια πρωτοπρόσωπη αφήγηση, που φλερτάρει έντονα με την ανάγκη για απεύθυνση. Μια ωμή ειλικρίνεια που άλλοτε μπορεί να σε εξοργίσει και άλλες φορές πάλι να πεις «επιτέλους, κάποιος βλέπει τη μητρότητα με μια πιο κοφτερή ματιά». Μια επιτελεστικότητα των λέξεων, που τελικά ορίζεται από τον αναγνώστη και όχι την ίδια τη συγγραφέα.
Η πρώτη ανάγνωση μου πήρε χρόνο. Έπρεπε να σταματώ ανά τακτά διαστήματα, για να γεμίζω σημειώσεις το περιθώριο. Να γράφω τις σκέψεις σε χαρτιά, εδώ και εκεί, για να μην φύγουν. Να δω τι πραγματικά είναι εκείνο που με εκνεύρισε, πίσω από κάποιες φράσεις. Οι Αργοναύτες της Maggie Nelson, είναι το βιβλίο που θα παραμείνει καιρό σε κοινή θέα. Νιώθω ήδη την ανάγκη να επιστρέφω στις σελίδες του για κάποια μορφής έμπνευση. Να «κλέψω» φράσεις και να τις κρύψω σε ποιήματα.
Ένα βιβλίο που σε κάνει να εκτιμάς τα μεταφραστικά-εκδοτικά στοιχήματα. Εντάξει, και τα υπέροχα μινιμαλιστικά εξώφυλλα, σε τόνους του μωβ!
Συλβάνα Παπαϊωάννου
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αντίποδες. Διαβάστε ένα απόσπασμα εδώ:
www.antipodes.gr/book/oi-argonaftes